Roma’da yürümek, geçmişin taş döşeli sokaklarında zamanla baş başa kalmaktır. Her adımda sadece bir şehri değil, bir medeniyetin izlerini hissedersiniz. Kolezyum’un önünden geçerken, gözleriniz sadece yıpranmış taş bloklara değil; arenanın uğultusuna, tarih boyunca yankılanan alkışlara ve insanlık tarihinin çatışmalarına tanıklık eder. Sonra Pantheon çıkıverir karşınıza. Kubbesine baktığınızda, aklınız hayretle susar. Mimarisi sadece teknik bir başarı değil, tanrılara duyulan hayranlığın taşa dökülmüş halidir. Hiçbir dijital görüntü, o yapının önünde durduğunuzda hissettirdiklerini tam anlatamaz. Roma'nın büyüsü de tam burada başlar: sizi susturan ama iç sesinizi konuşturan bir kenttir burası. Roma yalnızca antik ihtişamıyla değil, sıradan yaşantının içinde sakladığı detaylarla da sizi içine çeker. Arnavut kaldırımlı sokaklarda yürürken, köşe başındaki trattoria’dan yayılan odun fırını kokuları, sadece iştahınızı değil; çocukluğunuzu, sade sevinçlerinizi de uyandırır. Tiber Nehri kıyısına oturup geçen tekneleri izlerken, bir sokak müzisyeninin çaldığı melodiyle zamanın dışına taşarsınız. Trevi Çeşmesi’ne atılan bir bozuk para, yalnızca bir dilek değil; belki bir iç çekiş, belki bir teşekkür, belki de bir başlangıçtır. Çeşmenin önündeki kalabalığa karışırken, farkında olmadan dünyanın dört bir yanından gelen umutlara ortak olursunuz. Piazza Navona, sanatla hayatın iç içe geçtiği bir açık hava sahnesidir. Heykeller, fıskiyeler, pastel renkli binalar ve yumuşak bir akşam ışığı... Bir banka oturup sadece izlemek bile Roma’da anlamlı bir etkinliğe dönüşür. Campo de’ Fiori'de taze meyveler, zeytinler ve Roma’ya özgü supplì (içinden eriyen peynir akan kızarmış pirinç topları) ile hazırlanan atıştırmalıklar, şehrin damak tadını da gösterir. Akşam saatlerinde aydınlatılmış sokaklar arasında yürümek, modern zamanın içinden sıyrılıp başka bir evrene geçmektir. Via Appia Antica’da yürümek, binlerce yıl öncesinde bir Roma vatandaşının rotasını adımlamaktır. Gökyüzünde yıldızlar, ay ışığıyla yıkanan taş duvarlar ve sessizliğin bile tarih anlattığı anlar... Roma sizi yalnızca gezdirmez; sizi sarar, içine alır, unuttuğunuz duygularınızı bir bir hatırlatır. O yüzden Roma, “gidilecek bir yer” değil; “yaşanacak bir histir”. Ve her Roma ziyaretinden sonra, aslında biraz daha "insan" olarak dönersiniz.